تکنولوژیهای جدید در تولید کیسههای پلاستیکی، راهی برای کاهش تاثیرات زیست محیطی منفی این محصول و بهبود آن در جامعه میباشد. همانطور که میدانید کیسههای پلاستیکی و مواد بسته بندی پلاستیکی به صورت گسترده در جهان مورد استفاده قرار میگیرد. با اصلاح در روند تولید این محصول و به کارگیری تکنولوژی های جدید در ساخت آن باعث کاهش بروز خطرات بر روی محیط زیست میشویم.
اگر میخواهید اطلاعات بیشتری در مورد این کیسه های پلاستیکی بدست آورید، پیشنهاد ما به شما این است که از صفحه نایلون دیدن فرمایید.
برخی از تکنولوژیهای جدید در تولید کیسههای پلاستیکی
کیسههای قابل تجزیه
کیسههای قابل تجزیه یا کیسههای قابل تجزیه بیولوژیکی، کیسههای پلاستیکی هستند که به طور طبیعی و در شرایط محیطی خاص قابل تجزیه و تخریب میشوند. این کیسهها از موادی ساخته میشوند که توسط تجزیه کنندههای زیستی مانند باکتریها و قارچها قابل تجزیه هستند. علاوه بر این، میتوانند به کاهش آلودگی زیستمحیطی و تجمع زبالههای پلاستیکی کمک کنند. کیسههای قابل تجزیه پلاستیکی معمولاً از دو نوع مواد تهیه میشوند:
کیسههای قابل تجزیه پلاستیکی با استفاده از پلیمرهای قابل تجزیه
این کیسهها از پلیمرهایی مانند پلی لاکتیک اسید (PLA) ساخته میشوند که به طور طبیعی توسط میکروارگانیسمها تجزیه میشوند. زمان تجزیه این کیسهها معمولاً بین ۶ تا ۱۲ ماه است.
کیسههای قابل تجزیه پلاستیکی با استفاده از افزودنیهای تجزیهپذیر
این نوع کیسهها از پلیمرهای عادی مانند پلی اتیلن ساخته میشوند، اما دارای مواد افزودنی مثل افزودنیهای اکسوبیوتیک میباشند که به روند تجزیه سرعت میبخشد. این کیسهها در شرایط معمولی به راحتی تجزیه شوند و مدت زمان تجزیه آنها معمولاً بین ۱۰ تا ۱۰۰ روز است.
نکته مهمی که باید بدانید این است که برخی از کیسههای پلاستیکی که ادعا میکنند قابل تجزیه هستند، در شرایط معمولی به طور کامل تجزیه نمیشوند و نیاز به شرایط خاصی مانند دما و رطوبت بالا دارند. بنابراین، پیش از تهیه کیسههای پلاستیکی قابل تجزیه، خوب است برچسب محصول را دقیقاً بررسی کرده و از استانداردهای مربوطه اطمینان حاصل نمایید.
استفاده از مواد بیوپلاستیک، تکنولوژیهای جدید در تولید کیسههای پلاستیکی
یکی از رویکردهای محیط زیستی استفاده از مواد بیوپلاستیک در تولید کیسههای پلاستیکی میباشد. این راه حل باعث کاهش اثرات منفی تهیه و استفاده از پلاستیکهای سنتی بر محیط زیست است. مواد بیوپلاستیک عمدتاً از منابع طبیعی مثل ذرت، سیبزمینی، کنجد و سایر گیاهان تهیه و تولید میشوند و در فرآیند تولیدشان از انرژیهای تجدیدپذیر استفاده میکنند.
استفاده از کیسههای قابل استفاده مجدد
استفاده از کیسههای با کیفیت بالا و قابل استفاده مجدد، میتواند به جای استفاده از کیسههای یکبار مصرف، منجر به کاهش مصرف پلاستیک شود. این نوع کیسهها از موادی مانند پلیاستر، نایلون و پلیپروپیلن تولید میشوند و قادرند بارهای سنگین را تحمل کنند و مکرراً استفاده شوند. این پلاستیک ها معمولا در مراکز خرید مورد استفاده قرار میگیرند و مردم نیز از آنها استقبال میکنند. زیرا علاوه بر رایگان بودن کارایی بالایی نیز دارند.
کیسههای قابل بازیافت
تکنولوژی تولید کیسههای قابل بازیافت از پلاستیک ارتقا یافته است. این کیسهها از مواد بازیافتی ساخته میشوند که از طریق فرآیندهای بازیافت مجدد استفاده میشوند. این موضوع میتواند به روند کاهش استفاده از منابع طبیعی و تولید زبالههای پلاستیکی کمک کند.
تکنولوژیهای جدید بستهبندی
تکنولوژیهای نوین در زمینه بستهبندی، به جای استفاده از کیسههای پلاستیکی، میتوانند به عنوان جایگزینی مناسب برای این کیسهها عمل کند. در ادامه به چند مثال از این تکنولوژیها اشاره میکنیم:
بستهبندی قابل تجزیه و تخریب: فیلمها و کیسههایی که از موادی مانند نشاسته، سلولز و پلی لاکتیک تولید میشوند، قابل تجزیه و تخریب هستند و در شرایط خاصی مانند تماس با خاک و رطوبت قابل تجزیه و تخریب هستند. این نوع مواد بستهبندی دارای تأثیر زیستمحیطی کمتری هستند.
بستهبندی با استفاده از مواد قابل بازیافت: بهرهبرداری از مواد قابل بازیافت نظیر کاغذ، کارتن، فلز و شیشه به عنوان جایگزینی برای پلاستیک در فرآیند بستهبندی محصولات، میتواند به کاهش مصرف پلاستیک و تولید زبالههای زیستمحیطی کمک کند.
بستهبندی هوشمند: برچسبگذاری الکترونیکی، سنسورها و بستهبندی فعال، به عنوان تکنولوژیهای هوشمند، میتوانند تأثیر قابل توجهی در افزایش عمر مفید محصولات و کاهش ضایعات و هدررفت آنها داشته باشند. این تکنولوژیها به ویژه در صنایع غذایی استفاده میشوند.
بستهبندی بیومحور: استفاده از مواد بستهبندی بیومحور، از جمله بیوپلاستیکها، فیبرهای گیاهی، بافتهای طبیعی و مواد قابل بازیافت و تجزیه پذیر، ممکن است به کاهش تأثیرات زیستمحیطی مرتبط با بستهبندی کمک کند.
تکنولوژیها و روشهای فعلی در حال توسعه و پیشرفت قرار دارند به منظور ایجاد راهکارهایی برای بستهبندی و حفظ محیط زیست که پایدارتر و کمتر آلودهکننده باشند.