امروزه مواد و محصولات تولید شده از پلاستیک در زندگی مردم بسیار مورد استفاده قرار می گیرد و عملا مردم به شکل مختلفی از مواد پلاستیکی استفاده می کنند. ولی باید به این نکته نیز دقت کرد که پلاستیک و محصولات ساخته شده از آن فساد ناپذیر می باشند و به همین دلیل هم در محیط زیست زمان بسیار طولانی باقی می مانند و عملا تجزیه نمی شوند به همین دلیل هم زباله های پلاستیکی از مهمترین معضل های زیست محیطی در دنیا به ما به شمار می روند. برای برطرف کردن این معضل می توان از کیسه های پارچه ای استفاده کرد.
کشور ما ایران هم این قاعده مستثنی نیست و محصولات پلاستیکی عملا در زندگی همه ما ایرانی ها دیده می شود. استفاده از این محصولت در زندگی روزمره ما ایرانی ها تا جایی پیش رفته است که عملا حذف فرآورده های پلاستیکی از زندگی روزمره کاری امکان ناپذیر می باشد. پس باید کاری برای خذف و یا حتی استفاده کمتر از زباله ها در زندگی روزمره خود کنیم . کشورهای غربی برای استفاده کمتر مردم از این مواد فکری کرده اند. مثلا در کشورهای غربی و ژاپن به ازای مصرف مواد و محصولات پلاستیکی هر شهروند باید مالیاتی پرداخت کند. حتی یک چنین راهکاری در کشورهای عضو اتحادیه اروپا هم انجام می شود و در ایتالیا و بلژیک نیز مالیات هایی به ازاء مصرف پلاستیک از مردم گرفته می شود.
البته راهکارهای دیگری برای کاهش مصرف یک چنین موادی در دنیا وجود دارد این راهکار را هم می توان در ایران به راحتی اجرا کرد و آن هم افزایش قیمت محصولاتی است که در بسته بندی های پلاستیکی در مغازه ها به مشتریان عرضه می شود، عملا می توان با چند برابر کردن قیمت محصولات غذایی که بسته بندی از جنس پلاستیک دارند این روش را اجرا نمود البته نکته استفاده از این روش به این صورت است که خریدار محصول پس از استفاده از محصول داخل بسته بندی آن بسته بندی پلاستیکی را به مغازه ای که از آن خرید کرده است برگرداند و به این شکل هزینه بسته و یا بهتر بگوییم پول اضافه ای که مشتری پرداخت کرده است را از مغازه دار دریافت کند. مثلا اگر قیمت یک آب معدنی کوچک 2500 تومان باشد قیمت برای مصرف کننده 5000 تومان محاصبه شود و اگر خریدار پس از مصرف آب داخل بطری آن خود بطری خالی را به مغاذه ای که از آن خید کرده برگرداند هزینه بطری که 2500 تومان می شود را از مغاذه دار دریافت کند. با این کار از ایجاد و پراکندگی زباله های پلاستیکی در طبیعت تا حد چشم گیری جلوگیری می شود.
تحقیقات محققان نشان می دهد که یک پلاستیک تا زمانی که تجزیه کامل شود چیزی در حدود 300 تا 500 سال طول می کشد البته این تجزیه کامل به شراط اقلیمی هم بر می گردد مثلا تجزیه مواد پلاستیکی در آب و هوای کرم با سرعت بیشتری انجام می شود مثلا در کشور خودمان ایران به دلیل آب و هوای گرمی که دارد تجزیه مواد حاصل شده از پلاستیک مانند نایلون و نایلکس چیزی در حدود 300 تا 350 سال طول می کشد. به هیم دلیل هم باید در ضمینه ی نحویه مصرف از مواد پلاستیکی در جوامع مختلف فرهنگ سازی شود. البته همراه با فرهنگ سازی رست باید به فکر جایگرین کردن مواد مناسب و تجزیه پذیری باشیم تا به کمک این مواد بتوانیم مصرف مواد پلاستیکی را در زندگی خود به حداقل برسانیم. امروزه مواد کیسه هایی که از مواد بازیافتی تولید و ساخته می شوند در شهرها و مغازه ها به وفور پیدا می شوند یکی از جایگزین های بسیار خوب کیسه های پلاستیکی، کیسه های پارچه ای می باشد که از الیافت طبیعی در ساخت و تولید آنها استفاده می شود . این الیافت تجزیه پذیر بوده و عملا بعد از رها سازی در محیط زیست به سرعت تجزیه شده و به چرخه بازیافت و محیط زیست باز می گردد.
نحویه بازیافت مواد پلاستیکی
در ابتدای امر برای بازیافت مواد پلاستیکی باید به نوع پلیمری که برای ساخت پلاستیک از آن استفاده شده است دقت شود. آن هم به این دلیل که هر نوع پلیمر به یک روش خاصی تزیافت می شود آن هم به دلیل نوع پیوندهای ملکولی که در بین اتم های پلاستیک وجود دارد. به همین دلیل هم فرآیندهای بازیافت به انواع مختلفی تقسیم می شوند.
به عنوان مثال: سه نوع ماده ی پلی اتیلن ها ، پلی پروپیل ها و پلی آمیدها به دلیل شباهت زیادی که نوع ملکول های و پیوندهایی که بین مولکول های آنها قرار دارد به یک شکل بازیافت می شود. این را بدانید که در فرآیند ذوب پلاستیک ها ترکیبی نظیر مواد پلاستیکی مختلف نظیر ظروف یک بار مصرف با انواع مختلف خرد و سپس ذوب شوند، با توجه به متفاوت بودن نقطه ذوب ترکیب ناهمگونی ایجاد می شود.
نکته ای که در فرآیند ذوب مواد پلاستیکی باید به آن بسیار دقت شود نبودن رنگ به ظروفی که می خواهیم ذوب کنیم می باشد. زیرا به طور کلی برچسب های روی ظروف داری رنگ های متفاوتی می باشد و ترکیب این رنگ ها در هنگام ذوب شدن باعث می شود پلاستیکی ساه رنگ بدست آید که این مورد عملا باعث کاهش کیفیت پلاستیک بدست آمده می شود. به همین دلیل هم کارانجات برای بدست آوردن یک رنگ سابت و خوب از دوده استفاده می کنند و بعد آن مواد پلیمیری که بدست می آید را به صورت یک فیلم درآوره سپس آن را به هر نوع کالایی که می خواهند تبدیل می کنند مانند ساخت کیسه پلاستیکی و یا نایلون.
به دلیل این که دوده ماده ای کمی سمی است و می تواند برای سلامتی افراد مشکل ایجاد کند کارخانجات مجاز نیستند از مواد دوده داد برای تولید نایلون های نگه هداری مواد غذلیی استفاده کنند به همین دلیل از از بلاستیک هایی که از مواد بازیافتی تولید می شوند برای تولید کیسه های زباله استفاده می دهد دلیل بوی بد این کیسه ها هم همین دوده می باشد. گفتنی است برای تولید کیسه های پلاستیکی شفاف از مواد اولیه بکر استفاده می شود در حالی که اکثریت پلاستیک های مشکی موجود در بازار از مواد بازیافتی تهیه می شود.