مواد تشکیل دهنده کیسههای پلاستیکی اولین موضوعی است که برای شناخت این کیسهها باید بدانیم. اکثر ما روزانه از این کیسهها استفاده میکنیم، اما بیشتر ما نمیدانیم که این کیسهها از چه موادی ساخته شدهاند و چگونه تولید میشوند. آشنایی با فرآیند تولید این کیسهها نه تنها جالب است، بلکه میتواند به ما در بازیافت و حفظ زیست محیطی کمک کند. بسیاری از ما نمیدانیم که اگر کیسههای پلاستیکی کم رنگ، تمیز و خشک باشند، قابلیت بازیافت دارند. تولید کیسههای پلاستیکی به دلیل استفاده زیاد از انرژی و منابع، اثرات زیست محیطی زیادی را به همراه دارد. ما فقط میدانیم که پلاستیک یک ماده غیر قابل تجزیه است و بسیار زمان بر میبرد تا تجزیه شود.
کیسههای پلاستیکی از پلیمرهای ساخت یافته نشده تهیه میشوند. این کیسهها برای نگهداری، حمل و بستهبندی محصولات مختلف در فروشگاهها استفاده میشوند. اگرچه این کیسهها بسیار نازک و قابل حمل هستند، اما مقاوم و ضدآب بوده و در استفاده روزانه شکل و شمایل خود را حفظ میکنند. کیسههای پلاستیکی انواع مختلفی دارند که در جنس، شکل، اندازه، رنگ و مدل دستگیرههای آنها تفاوت میکنند.
اگر میخواهید اطلاعات بیشتری در مورد این کیسه های پلاستیکی بدست آورید، پیشنهاد ما به شما این است که از صفحه نایلون دیدن فرمایید.
کیسه های پلاستیکی چگونه ساخته می شوند؟
فرآیند ساخت کیسههای پلاستیکی با استفاده از یک پلیمر آغاز میشود. پلاستیکی که به طور عمومی برای تولید کیسههای پلاستیکی استفاده میشود، پلیاتیلن است. این پلیمر از یک زنجیره طولانی از مونومرهای اتیلن تشکیل میشود. پلیاتیلن شامل واکنش مولکولهای اتیلن در حضور یک کاتالیزور برای شکستن پیوند دوگانه مولکولهای کربن است. پلیمر دیگری که در این فرآیند استفاده میشود، پلیپروپیلن است. این پلیمر از شکستن پیوند دوگانه کربن در یک مولکول پروپیلن ساخته میشود. سومین اتم کربن در پروپیلن پیچیدگی پلیپروپیلن را افزایش میدهد و ویژگیهای منحصر به فردی را به آن اعطا میکند. مواد اولیه تولید پلاستیک از مشتقات نفت یا گاز به دست میآیند. برای به دست آوردن پلیاتیلن خالص، روغن یا گاز با دمای بسیار بالا و تحت فشار زیاد قرار میگیرد تا زنجیره پلیاتیلن جدا شود. همچنین، رنگ کیسههای پلاستیکی در طول فرآیند تولید به آنها افزوده میشود.
ضخامت کیسههای پلاستیکی با واحد میلیمتر (میل) اندازهگیری میشود. یک میل برابر است با یک هزارم اینچ (حدوداً 25 میلیمتر). پلاستیکهای با ضخامت 0.5 تا 1 میل برای استفاده کوتاهمدت در محصولات سبک وزن مانند فروشگاههای مواد غذایی مناسب هستند. پلاستیکهای 1 تا 2 میل برای ذخیرهی و حمل کالاهای روزمره مانند لباس مناسبند و پلاستیکهای 3 تا 5 میل برای حمل کالاهای سنگینتر مناسب و مقاوم در برابر خش و پارگی هستند.
در قسمت فوق به مواد تشکیل دهنده کیسههای پلاستیکی پرداختهایم. در ادامه به فرآیند تولید کیسههای پلاستیکی میپردازیم:
تهیه مواد اولیه: برای تولید کیسههای پلاستیکی از پلیمرهای نفتی مانند پلیاتیلن استفاده میکنیم، این مواد باید از کیفیت بالایی برخوردار باشند. این پلیمرها از نفت خام تهیه شده و به شکل گرانولهای کوچک یا پودر به بازار ارائه میشود.
ذوب مواد: در بخش اول گفتیم پلیمرها را به صورت گرانولها به بازار عرضه میکنیم، در این بخش با استفاده از دستگاهی به نام اکستروژن گرانولهای پلیمری را در دمای بالا ذوب میکنیم. در داخل این دستگاه پلیمر با استفاده از یک ورودی فشار بالا و حرارت بسیار، ذوب میشود و به صورت یک مایع پلاستیکی در میآید.
شکل دادن به کیسهها: در این قسمت مایع پلاستیکی ذوب شده از یک نازل به شکل خاصی عبور میکند. این نازل میتواند به شکل یک شکاف باریک و بلند یا یک قالب به صورت چند لایه باشد. با عبور کردن پلاستیک از این نازل به کیسهها شکل داده میشوند.
خنک کردن و جمعآوری: پس از خارج شدن از نازل، میگذاریم کیسههای پلاستیکی مقداری خنک شوند تا به شکل نهایی خودشان برسند. سپس این کیسهها با سیستمهای که خریداری شده جمعآوری شده و بسته بندی میشوند.
پردازش بعدی: در مراحل آتی، کیسههای پلاستیکی ممکن است به کارخانهها جهت چاپ، برش، برچسبگذاری و بستهبندی نهایی تحویل داده شوند.
تولیدکنندگان کیسههای پلاستیکی موظف هستند قوانین و مقررات مختلفی را پیروی کنند. این مقررات شامل استفاده از مواد باکیفیت، کاهش ضایعات، بازیافت مواد و استفاده از مواد قابل تجزیه بیولوژیکی است.
مواد تشکیل دهنده کیسههای پلاستیکی چیست؟
کیسههای پلاستیکی از موادی به نام پلیاتیلن ساخته میشوند که از اتیلن استخراج شده از گاز طبیعی یا نفت به دست میآید. این مواد به منظور تبدیل شدن به یک پلیمر ویژهای اصلاح میشوند. کیسههای پلاستیکی از انواع مختلف پلیمرهای پلاستیکی ساخته میشوند و پلیاتیلن و پلیپروپیلن به عنوان رایجترین نمونهها شناخته میشوند.مواد تشکیل دهنده کیسههای پلاستیکی از پلیمرهایی به دست میآیند که به راحتی تولید میشوند و از مونومرها ساخته میشوند. ساختار پلیاتیلن متناسب با نوع و کاربرد کیسههای پلاستیکی مختلف، به راحتی تغییر میکند. پلیاتیلن یک زنجیره اتم کربنی است که با اتمهای هیدروژن ترکیب و متصل شده است. کیسههای پلاستیکی پلیاتیلن بر اساس چگالی آنها میتوانند متفاوت باشند، از چگالی زیاد، کم، متوسط تا خطی. از طرفی، کیسههای پلیپروپیلن دارای استحکام و مقاومت شیمیایی استثنایی هستند. پلیاتیلن به عنوان پلاستیکی پرمصرفترین در جهان شناخته میشود و به دلیل انعطافپذیری و کاربردهای متنوع، بسیار محبوب است.
همانطور که در بالا گفتیم مواد تشکیل دهنده کیسههای پلاستیکی نام های مختلفی دارند، در ادامه بیشتر به این موضوع پرداختهایم:
مواد تشکیل دهنده کیسههای پلاستیکی: پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE)
پلاستیک HDPE دارای خواص قوی است و مقاومت بالا در برابر کشش دارد. این نوع پلاستیک قادر است دمای 120 درجه سانتیگراد را تحمل کند و مقاوم در برابر حلالهای مختلف است. ساختار مولکولی آن به صورت خطی است که باعث ایجاد یک ماده قوی میشود که قادر به مقاومت در برابر استفاده مکرر است. این نوع پلاستیک برای تولید کیسههایی با مقاومت بالا در برابر ضربه و پارگی استفاده میشود. همچنین این کیسهها معمولاً برای حمل مواد غذایی، محصولات آرایشی، محصولات شوینده و استفادههای خانگی مورد استفاده قرار میگیرند.
پلی اتیلن کم چگالی (LDPE)
پلاستیک LDPE به ضخامت بالا، انعطاف پذیری، و مقاومت در برابر سوراخ شدن و پارگی معروف است. ضخامت این نوع پلاستیک با واحد میلیمتر اندازهگیری میشود. افزایش اندازه میلیمتر به معنای داشتن کیسهای با ضخامت بیشتر است. برای مثال، ضخامتی بین 0.9 میلیمتر برای کیسههای خرید مواد غذایی تا 6 میلیمتر برای کیسههایی با ساختار محکم و مقاوم وجود دارد. پلاستیک LDPE به خاطر انعطافپذیری و نرمی که دارد، برای تولید کیسههای انعطافپذیر استفاده میشود. همچنین، این نوع پلاستیک معمولاً در بستهبندی محصولات خردهفروشی، مواد غذایی، محصولات دارویی و مصارف عمومی مورد استفاده قرار میگیرد.
پلی اتیلن خطی با چگالی کم (LLDPE)
پلی اتیلن خطی با چگالی کم (LLDPE) یکی از انواع پلیمرهای سنتزی است که در صنعت پلاستیک به کار میرود. ساختار مولکولی LLDPE خطی است و چگالی آن کمتر از پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) است. LLDPE دارای ویژگیهای مهمی که عبارتند از انعطاف پذیری بالا، مقاومت در برابر ضربه، انعطاف پذیری در دماهای پایین و خواص باریکه کمتر برای جذب آب است. این ویژگیها باعث استفاده LLDPE در برخی کاربردهای مختلف میشوند.
LLDPE یا پلی اتیلن پلیمر با چگالی پایین، در بسیاری از صنایع مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. این صنایع شامل بسته بندی، فیلمهای پلاستیکی، لولهها، کیسههای پلاستیکی، کیسههای ضد آب، لاستیکهای نرم، محافظ سطوح و سایر مصارف میشود. به دلیل خواص مکانیکی و فیزیکی برجستهای که دارد، LLDPE به عنوان جایگزینی عالی برای موادی مثل PVC و LDPE در برخی کاربردها مورد استفاده قرار میگیرد. با توجه به مزایای آن، این پلیمر به عنوان یکی از مواد پرکاربرد در صنعت پلاستیک محسوب میشود و در تولید انواع محصولات و بستهبندیها به کار میرود.
پلی اتیلن با چگالی متوسط (MDPE)
پلی اتیلن با چگالی متوسط (MDPE) یک نوع پلیمر است که در فرمولاسیون پلی اتیلن به کار میرود. این جنس پلیمری در محدودهای بین پلی اتیلن با چگالی پایین (LDPE) و پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE) قرار دارد. یکی از مزیتهای اصلی MDPE نسبت به LDPE و HDPE، مقاومت بالا در برابر ضربه و خمش است. به دلیل این ویژگیها، MDPE به عنوان یک ماده مناسب در بعضی از برنامههای صنعتی و تجاری استفاده میشود.
MDPE یک ماده پلیمری است که در صنایع مختلف به کار میرود. از آن در تولید لولههای گاز و آب، ظروف ذخیره سازی با فشار، تولید قطعات صنعتی، فیلمهای پلاستیکی و بستهبندی استفاده میشود. همچنین به دلیل خواص مکانیکی برجستهای که دارد، میتوان از MDPE در ساختارهای زیرزمینی، سیستمهای آبیاری و تجهیزات مربوط به صنعت نفت و گاز استفاده کرد. علاوه بر این، MDPE دارای ویژگیهایی مانند مقاومت به شیمیاییها، مقاومت به رطوبت، پایداری در برابر حرارت و مقاومت الکتریکی است. این ویژگیها باعث میشود که MDPE به عنوان یک ماده قابل اطمینان و چند منظوره برای کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد.
متالوسن (mPE) یکی از مواد تشکیل دهنده کیسههای پلاستیکی
متالوسن، نوعی پلاستیک است که به طور متفاوت از مونومرهای معمولی مانند اتیلن، پروپیلن یا وینیل استات تشکیل نشده است. به جای آن، این پلاستیک از ترکیب ذرات یونی فلزی با اتمهای کربن ساخته شده است. متالوسن دارای استانداردهای چگالی مشابهی با پلی اتیلن است، اما با چگالی کمتر نرمتر و با چگالی بالاتر انعطافپذیرتر است. در فرآیند تولید، این پلاستیک با LDPE و LLDPE ترکیب میشود تا یک لایه پلی تقویتشده ایجاد شود که به سرعت و با قدرت بیشتری چسبیده میشود. یک نقطه ضعف این پلاستیک متالوسن هزینه نسبتا بالای آن است که به دلیل ترکیب با پلی اتیلن رخ میدهد.
وینیل Vinyl
وینیل، یک مادهی شیمیایی به نام اتیلن دی کلراید (یا EDC) است که از ترکیب کلر و اتیلن به دست میآید. در فرآیند تولید وینیل، ابتدا مونومر وینیل کلرید (VCM) ساخته میشود، سپس این مونومر پلیمریزه شده و به پودر رزین PVC تبدیل میشود.
کیسههای پلاستیکی ساخته شده از وینیل دارای خواص بسیار مثبتی هستند. این کیسهها انعطافپذیر، ضدآب، بادوام، مقاوم در برابر شعله، مقاوم در برابر سایش و پارگی، مقاوم در برابر اشعه UV و شوک هستند. به دلیل این خواص برتر، این کیسهها برای نگهداری اقلام گرانبها بسیار مناسب هستند.
پلی پروپیلن از دیگر مواد تشکیل دهنده کیسههای پلاستیکی
پلی پروپیلن، از زنجیرههای بلندی از مولکولهای پروپیلن ساخته شده است. این جنس قابلیت انعطاف پذیری را فراهم میکند و در عین حال از استحکام خود پایداری میکند. کیسههای پلاستیکی از این نوع، در برابر ساییدگی مقاوم بوده و در نتیجه استفادههای مکرر آسیب نمیبینند. پلی پروپیلن چگالی کمی دارد که باعث میشود آنها سبک وزن باشند، اما به طور همزمان نسبت استحکام به وزن بالایی داشته باشند. این نوع پلاستیک برای تولید کیسههایی با خواص مکانیکی بالا، مقاومت در برابر حرارت و شفافیت استفاده میشود. کیسههای ساخته شده از پلی پروپیلن، همانند سایر کیسههای پلاستیکی، در کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرند. استفاده رایج آنها شامل استفاده به عنوان کیف خرید برای مواد غذایی و بستهبندی مواد شیمیایی، محصولات دارویی و صنایع خودرو است.
پلیاتیلن ترفتالات
کیسههای شفاف و سخت از این نوع پلاستیک ساخته میشوند. اصولاً این کیسهها برای بستهبندی مواد غذایی، نوشیدنیها، محصولات بهداشتی و صنایع الکترونیکی استفاده میشوند.
تهیه شده توسط شرکت چاپ جاوید